Απατεώνες και ιδεοληπτικοί

Του Γιώργου Καραμπελιά

Τελικώς, το «καταγέλαστο παιδί», σύμφωνα με την εύστοχη διατύπωση γνωστού δημοσιογράφου, οδήγησε τη χώρα σε μία ακόμα πράξη καταστροφής, μένοντας πιστός, αυτός και η παρέα του, στο
μοναδικό του μέλημα, τη διατήρηση της εξουσίας, χωρίς καμιά μέριμνα και ενδιαφέρον για την τύχη της χώρας. Καμία κυβέρνηση, από τη μεταπολίτευση και μετά, δεν έδειξε τέτοια αδιαφορία για το εθνικό συμφέρον, έστω και «για τα μάτια», όπως η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Και παρόλο που έχουν παρελάσει από τη χώρα δημαγωγοί, απατεώνες και ανίκανοι, με αποκορύφωμα τον ΓΑΠ, ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ τους ξεπέρασαν όλους. Μέσα σε εφτά μήνες, προκάλεσαν ανεπανόρθωτες καταστροφές στην οικονομία (50 δισ. μείωση των καταθέσεων, κλείσιμο των τραπεζών, νέα ύφεση στην οικονομία, εκτίναξη της ανεργίας, με επιστέγασμα ένα νέο μνημόνιο που συνεπάγεται μέτρα 14 δισ.) ενώ μετέβαλαν τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι, όπου κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν, κυριολεκτικά, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες. Στο τέλος, προχώρησαν στη μόνη πράξη που μπορούσε κανείς να περιμένει από τέτοιους Ηρόστρατους, να δραπετεύσουν από τις συνέπειες των πράξεων και των παραλείψεών τους πριν οι Έλληνες αρχίσουν, μέσα στους επόμενους μήνες, να πληρώνουν το βαρύτατο κόστος.

Όπως έχουμε ήδη τονίσει, κάθε ιστορική περίοδος ολοκληρώνεται στην Ελλάδα με την ακρότατη εκδοχή και έκφραση της περιόδου που διανύει η χώρα. Κατά τον ίδιο τρόπο που η μετεμφυλιακή περίοδος ολοκληρώθηκε με τις καταστροφές που προκάλεσε η ακρότατη συνέπειά της, η δικτατορία των Παπαδόπουλου-Ιωαννίδη, σε Ελλάδα και Κύπρο, η μεταπολιτευτική περίοδος, που εκκίνησε ως ρεβάνς για τη δικτατορία, μοιάζει να ολοκληρώνεται με την ακρότατη και τη χειρότερη δυνατή εκδοχή της, την κυβέρνηση Τσίπρα. Είναι προφανές δε πως, οτιδήποτε και αν συμβεί στο άμεσο μέλλον, τα αδιέξοδα έχουν ήδη πολλαπλασιαστεί και πολύ δύσκολα θα μπορέσει να υπάρξει ανάταξη της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, αποτροπή της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και αποφυγή της δραματικής γεωπολιτικής της υποβάθμισης. Και μπροστά σε αυτή την κυριολεκτικά ανυπολόγιστη καταστροφή, οι «νταβατζήδες» των ΜΜΕ και η Τρόικα, η Μέρκελ, ο Ντάισελμπλουμ στηρίζουν ανοικτά και ανενδοίαστα τον Τσίπρα για να ολοκληρώσει το έργο του, μια και αποφάσισε να μεταπηδήσει στο μνημονιακό στρατόπεδο.

Από την άλλη πλευρά, δίπλα στους απατεώνες, οι οποίοι διαβουκόλησαν και εξαπάτησαν με τον χειρότερο τρόπο τους Έλληνες, βρίσκονται οι ιδεοληπτικοί που, αντί να αναγνωρίσουν ότι είχαν λάθος στις εκτιμήσεις και τις στρατηγικές τους, έστω και αν, στο προσωπικό επίπεδο, είναι κάποτε πιο συμπαθείς από τους απατεώνες, μας καλούν να ολοκληρώσουμε την καταστροφή στην οποία συνέβαλαν και οι ίδιοι, βαδίζοντας από μόνοι μας και χαζοχαρούμενα στην ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής που θα επιφέρει μια πιθανή μοναχική πορεία της χώρας έξω από το ευρώ, αγνοώντας παράλληλα τις τεράστιες γεωπολιτικές συνέπειες που θα έχει μια πιθανή απομόνωση της χώρας σε αυτές τις συνθήκες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια συνένωση τυχοδιωκτών, ζηλωτών της εξουσίας με κάθε τίμημα, και ιδεοληπτικών οι οποίοι, στην πρώτη φάση, ήταν υποχρεωμένοι να λειτουργήσουν από κοινού. Οι ιδεοληπτικοί εξασφάλιζαν την ιδεολογική και οργανωτική συνοχή του εγχειρήματος, προσφέροντάς του μια νεφελώδη ιδεολογία «ρήξης με τα μνημόνια», και οι τυχοδιώκτες διασφάλιζαν την ευόδωση του ρεσάλτου προς την εξουσία, μέσω ποικίλων «συνεννοήσεων» με τις μεγάλες δυνάμεις και τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας. Από τη μία, οΤσίπρας γνώριζε πως, για να επιτύχει στο εγχείρημά του, είχε ανάγκη από τον Λαφαζάνη και, από την άλλη, οΛαφαζάνης γνώριζε πολύ καλά τα ντηλ και τις συνεννοήσεις του Τσίπρα με τους Αμερικανούς, τον Σόρος και τη Γιάννα Αγγελοπούλου. Και ο καθένας υπολόγιζε πως, στη στροφή του δρόμου, είτε θα συνέχιζαν να πορεύονται μαζί, όπως συνέβη μέχρι το δημοψήφισμα, είτε, σε κάποια στιγμή, θα οδηγούνταν σε ρήξη, όπως συνέβη μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου.

Και, παρότι οι ιδεοληπτικοί μπορεί να είναι συμπαθέστεροι, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι έπρεπε να δράσουν από κοινού για να μπορέσουν να επιτύχουν τις καταστροφές που επισώρευσαν στη χώρα. Και ως προς αυτό, μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού, και οι μεν και οι δε είναι εξίσου άξιοι καταδίκης. Από κοινού κατέστρεψαν την οικονομία, από κοινού πολλαπλασίασαν τα ελλείμματα και την κατάρρευση των τραπεζών, από κοινού μετέβαλαν την Ελλάδα σε ανοχύρωτη χώρα, από κοινού προετοιμάζονταν για το πέρασμα στη δραχμή, με αιχμή του δόρατος έναν παθολογικά νάρκισσο Μυγχάουζεν, όπως ο Βαρουφάκης,από κοινού εξαπάτησαν τους Έλληνες με το ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα. Το ότι σήμερα ο Λαφαζάνης και οι συν αυτώ προσπαθούν, μέσα από τη λογική της «συνέπειας» στις αρχικές διακηρύξεις, να ξεχαστεί το γεγονός ότι, επί έξι μήνες, κατέστρεφαν από κοινού τη χώρα δεν μπορεί να τους αθωώσει επειδή έμειναν πιστοί στο αρχικό εγχείρημα και τις ιδεοληψίες τους, απέναντι στους απατεώνες οι οποίοι, την τελευταία στιγμή, ακολούθησαν τη φωνή των «συμμάχων» τους και εγκατέλειψαν ορφανό το κόμμα των αθεράπευτων ιδεοληπτικών.

«Βλάπτουν και οι δύο την Συρία το ίδιο»

Εξάλλου, και οι δύο πτέρυγες εξακολουθούν να διαβουκολούν τους Έλληνες, και ιδιαίτερα τους πλέον κατεστραμμένους από την κρίση. Η πρώτη, η συμπαιγνία Τσίπρα-Καμμένου, επιχειρεί να εξαπατήσει τους Έλληνες ότι, με κάποιο μαγικό τρόπο, δεν θα εφαρμόσει η ίδια αυτά που υπέγραψε, και η δεύτερη, η ομάδα των ιδεοληπτικών, τους εξαπατά ότι, με το «πέρασμα στη δραχμή», θα πάψουν να ισχύουν οι διεθνείς κανόνες και τα δάνεια, αποκρύβοντάς τους ότι, υπ’ αυτές τις συνθήκες, οι Έλληνες, και προφανώς οι φτωχότεροι ανάμεσά τους, θα χάσουν τουλάχιστον ακόμα 30% του εισοδήματός τους και θα μεταβληθούν κυριολεκτικά σε πολίτες μιας τριτοκοσμικής χώρας, ενώ, παράλληλα, θα παραδοθούν αναπόφευκτα, μετά το επαναστατικό ιντερλούδιο των Λαφαζάνη-Ζωής Κωνσταντοπούλου, στην πλήρη διάκριση των φασιστών και των νεο-Οθωμανών που καραδοκούν.

Απατεώνες και ιδεοληπτικοί προκάλεσαν από κοινού ανεπανόρθωτες καταστροφές στη χώρα και ως τέτοιοι θα πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Επειδή, μάλιστα, είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος να κυριαρχήσει, για πολλά χρόνια, ως απάντηση στη λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ, μια πλειοψηφική λογική απόλυτης υποταγής στα κελεύσματα του νεοφιλελευθερισμού και της γερμανικής Ευρώπης, ενώ, από την απέναντι πλευρά, η μόνη απάντηση θα συνεχίσει να είναι η κατεύθυνση προς την αντίθετη φορά της εθελοντικής καταστροφής –όπως ακριβώς διεγράφη στην αντιπαράθεση του δημοψηφίσματος ανάμεσα στους σπόνσορες του ΝΑΙ και τους σπόνσορες του ΟΧΙ–, είναι ανάγκη οι ελάχιστοι άνθρωποι που, στον χώρο της διανόησης και της πολιτικής, κρατούν ακόμα ανοιχτό το μυαλό και τα μάτια τους να τοποθετηθούν με τον πλέον απόλυτο και καθαρό τρόπο. Απατεώνες και ιδεοληπτικοί από κοινού συνήργησαν για να καταβαραθρώσουν τη χώρα και σήμερα δεν προτείνουν τίποτε άλλο παρά την εμμονή στην καταστροφή, συνεχίζοντας στην ίδια καταστροφική επιλογή του δημοψηφίσματος. Οι πρώτοι, και πλέον επικίνδυνοι πολιτικά, με τη στήριξη του εγχώριου και διεθνούς συστήματος χρησιμοποιούν το Όχι του δημοψηφίσματος που τους επέτρεψε να «τσιμεντώσουν το Ναι», που ακολούθησε, ώστε να προκαλέσουν εκλογές που αποκλειστικό στόχο έχουν την εξαπάτηση και τη διατήρηση της εξουσίας. Οι δεύτεροι, και πλέον επικίνδυνοι ιδεολογικά, θέλουν να συνεχίζουν στην ίδια καταστροφική γραμμή του δημοψηφίσματος, επιμένοντας να μεταβάλουν το δια της απάτης αποσπασθέν ΟΧΙ των Ελλήνων σε εφαλτήριο για την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας. Έτσι, δεσμεύουν τους πιο τίμιους, αγωνιστικούς και απελπισμένους ανθρώπους του αντιμνημονιακού χώρου και της χώρας σε μια νέα αδιέξοδη επιλογή που μετατρέπει τον πατριωτισμό σε αυτοκτονικό ιδεασμό.

Βλάπτουν λοιπόν και οι δυο τους τη Συρία το ίδιο. Γι’ αυτό και όσοι άνθρωποι διατηρούν ακόμα σώες και στοιχειωδώς πατριωτικές τις φρένες τους είναι υποχρεωμένοι να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για να αποκαλυφθεί και να γίνει συνείδηση στον ελληνικό λαό, και ιδιαίτερα σε όλες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, πως το μεγάλο πρόβλημα που δημιούργησαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν βρίσκεται στις παλινωδίες και καταστροφές που επισώρευσαν στους επτά μήνες, με τη Ζωή, τον Βαρουφάκη, τον Λαφαζάνη, τον Καμμένο και προπαντός τον Τσίπρα· αυτές ήταν αναπόφευκτες από τη στιγμή που ανέβηκαν στην εξουσία. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας άρχισε από τότε που ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων, γύρω στο 40%, αποφάσισε να τους παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας στις 25 Ιανουαρίου 2015, μια ημερομηνία που θα μείνει εγγεγραμμένη με μελανά χρώματα στην ελληνική ιστορία. Τα όσα ακολούθησαν ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένα και δυστυχώς αναπόφευκτα.

Το πρόβλημα έγκειται στην αρχική επιλογή

Γι’ αυτό λοιπόν επιμένουμε τόσο επιτακτικά πως το ζήτημα βρίσκεται δυστυχώς στην άνοδό τους στην εξουσία και όποιος την αποδέχεται θα συνταχθεί αναπόφευκτα με το δίπολο της καταστροφής , είτε με τους απεχθέστερους «ρεαλιστές» απατεώνες είτε με τους ιδεολογικά πιο επικίνδυνους ιδεοληπτικούς! Πρέπει να απορρίψεις την αρχική επιλογή, όπως κάναμε εμείς, μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που δεν ήθελε εκλογές μέχρι τον Δεκέμβρη του 2014 για να μπορείς να χαράξεις έναν δρόμο πραγματικής διεξόδου και διάσωσης όσων πατριωτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι δυνατόν να διασωθούν –έστω και σήμερα. Γι’ αυτό και η λεγόμενη πατριωτική πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, η ΚΟΕ και οι συν αυτή, παλινωδούν και βρίσκονται μπροστά σε απόλυτο αδιέξοδο, διότι η αναγνώριση του αδιεξόδου των δύο προτεινόμενων οδών, του όψιμου μνημονιακού και του δραχμικού, προϋποθέτει την απόρριψη της αρχικής επιλογής –η οποία από την αρχή εμπεριείχε και τις δύο τυλιγμένες σε ένα πακέτο– και κατά συνέπεια επιβάλει την αυτοκριτική γι’ αυτήν ακριβώς την επιλογή. Και δυστυχώς δεν είναι ακόμα διατεθειμένοι να προβούν σε μια τέτοια ειλικρινή και απελευθερωτική αυτοκριτική.

Πολλοί συχνά νομίζουν πως επιμένουμε για μικροκομματικούς λόγους να επικρίνουμε όσους αρνούνται να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση ριζικής «αποσυριζοποίησης», ώστε να εμφανιστούμε εμείς του Άρδην ως οι μονοί «συνεπείς». Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Μας γεμίζει θλίψη και απογοήτευση το γεγονός ότι, για ένα διάστημα, μείναμε απολύτως μόνοι στον αντιμνημονιακό χώρο για να επικρίνουμε το θλιβερό ρεσάλτο των Συριζανέλ στην εξουσία. Μας γεμίζει θλίψη το γεγονός ότι ο Γιανναράς και ο Ζουράρης στηρίζουν τον Τσίπρα· μας γεμίζει θλίψη το γεγονός ότι οι περισσότεροι Κυπραίοι αντιανανικοί συντάχθηκαν τόσο εύκολα και ασύγγνωστα με ένα ψευδεπίγραφο ΟΧΙ που επιταχύνει την απομάκρυνση της Κύπρου από την Ελλάδα· μας προκαλεί απελπισία το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι του ορθόδοξου χώρου συντάχθηκε με τον Τσίπρα και τους ολετήρες της παράδοσής μας· μας θλίβει βαθύτατα το γεγονός ότι οι λεγόμενοι πατριώτες της Αριστεράς συμπλέουν με μια κυβέρνηση που διορίζει τη Σία Αναγνωστοπούλου για να χειρουργήσει την Κύπρο, καταστρέφει την εθνική κυριαρχία με τον τρόπο που χειρίζεται το μεταναστευτικό, και μας οδηγεί σε γεωπολιτική καταστροφή.

Γιατί δεν συγκροτήθηκε ένας εναλλακτικός πολιτικός πόλος

Τέλος, μας προκαλεί θλίψη αλλά και οργή το γεγονός ότι, επί επτά μήνες, εμείς οι πατριώτες και δημοκράτες αντιμνημονιακοί, αντί να προετοιμαζόμαστε για τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού υποκειμένου που θα ανοίξει επιτέλους τη μετα-μεταπολιτευτική περίοδο στη χώρα μας, είμαστε υποχρεωμένοι να παλεύουμε ακόμα και στον περίγυρό μας για να αποδείξουμε τα αυτονόητα. Και μάλιστα πολλοί έχουν την αφέλεια ή το θράσος να μας εγκαλούν για την αδυναμία αυτού του χώρου, που αποτελεί έναν ιδεολογικό υδροκέφαλο με αδύναμα οργανωτικά ποδάρια, να παρέμβει στις εθνικές εκλογές. Και αυτό όταν οι ίδιοι, μετά την κωλοτούμπα του Τσίπρα, και αφού οδηγήθηκαν σε ένα φευδοαντιστασιακό κρεσέντο με το δημοψήφισμα, άρχισαν μόλις να κατανοούν την ευθυκρισία της καταιγιστικής κριτικής μας στο δίδυμο της συμφοράς. Δυστυχώς, τα δίδακτρα που πρέπει να πληρώσουν οι «πολιτικοποιημένοι» Έλληνες για να αποκτήσουν την ευθυκρισία των κοινών ανθρώπων είναι κυριολεκτικά υπέρογκα και δεν έχουν καθόλου, μα καθόλου εξοφληθεί.

Και το δυστύχημα είναι πως παραμένει ακόμα μεγάλο το χάσμα ανάμεσα στον καθημερινό απλό κόσμο, που θεωρεί αυτονόητα όσα λέμε για τους Συριζανέλ, και το πολιτικό προσωπικό του «αντιμνημονιακού χώρου» που, στη συντριπτική του πλειοψηφία, δεν βλέπει ακόμα ούτε την τύφλα του. Εμείς, αγαπητοί φίλοι, δεν θα ευτελιστούμε με ανέφικτες εκλογικές καθόδους της πλάκας, δίκην γκρουπούσκουλου, διότι σκοπεύουμε υψηλά, και ένα πολιτικό υποκείμενο αντάξιο των προσδοκιών μας θα μπορέσει να οικοδομηθεί όταν, επί τέλους, αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες απλοί άνθρωποι, που δείχνουν καθημερινά πως συμμερίζονται τα αυτονόητα τα οποία υπερασπίζουμε, θα αποφασίσουν να μπουν στο πολιτικό προσκήνιο και να σαρώσουν τους απατεώνες, τους ιδεοληπτικούς και τους διαταραγμένους, που λυμαίνονται τον δημόσιο χώρο και κατ’ εξοχήν τον χώρο της πολιτικής. Αγαπητοί συνέλληνες, όσο κάθεστε στον «καναπέ» σας, κάποιος ΓΑΠ, κάποιος Σαμαράς και, ακόμα χειρότερα, κάποιος Τσίπρας θα σας διαβουκολεί.